لحظه‌های سخت و جانفرساست بابایِ غریب            ذکرِ تو بدجور بر لبهاست بابایِ غریب

در دلـم دل‌شوره افتاده پُر از دلـتـنگی‌ام            بینِ قلبم محشری بر پاست بابایِ غریب

مثلِ سیلابی شدم زمزم شده چشمانِ من            از فراقـت دیده‌ام دریـاست بابایِ غریب

این که راحت می‌شوی از مردمِ دنیا پدر            این تصوّرها فقط زیباست بابایِ غریب

تجربه کردم یتیمی را پس از مادر ولی            ای هیاهوها پُر از غوغاست بابایِ غریب

بر مشامم می‌رسد از دور و اطرافِ اتاق            این شمیمِ مادرم زهـراست بابایِ غریب

من فـداییِ حـسیـنم خـاطـرت آسـوده باد            دخترت شوریده و شیداست بابایِ غریب

در حفاظت از من زینب وصیّت می‌کنی            این یلی که نامِ او سقّـاست بابایِ غریب

بر ابالفضلم سفارش کن پُر از غیرت شود            این صفت را گرچه او داراست بابایِ غریب

از شلـوغی از سرِ بـازار می‌تـرسم پدر            نیّـتـم امـداد در آنجـاست بـابـایِ غـریب